Konstal 13N to oznaczenie tramwaju wytwarzanego w latach 1959-1969 przez zakłady Konstal w Chorzowie. 13N to pierwszy polski tramwaj szybkobieżny.

Konstrukcja

13N to jednokierunkowy wagon silnikowy wyposażony w troje harmonijkowych drzwi.

Projekt tramwaju wzoruje się bezpośrednio na czechoslowackim wozie Tatra T1, który został zakupiony w celu podpatrzenia rozwiązań konstrukcyjnych. Następnie powstał projekt oznaczony 11N, a po niewielkich poprawkach części elektrycznej opracowano prototyp 13N. Konstrukcja oparta była na amerykańskich założeniach specyfikacji tramwaju PCC, ale w przeciwieństwie do Czechów, Polacy nie zakupili oficjalnie licencji na jej wykorzystanie. Wyposażenie elektryczne pierwszych kilkudziesięciu egzemplarzy zostało zakupione w belgijskiej firmie ACEC.

Eksploatacja

Tramwaje 13N przeznaczone były dla Warszawy, ale 4 sztuki przebudowane na stycznikowe, identyczne z 13NS (jakkolwiek nigdy tego oznaczenia nie nosiły) otrzymał także GOP. Wozy prototypowe były testowane w Warszawie i Katowicach, tam jeździły także składy 14N+14ND i przegubowy 15N.

W Warszawie wozy te eksploatowane są do dziś i poddawane są różnym modernizacjom. W Chorzowie do dziś pracują dwa wozy techniczne przebudowane ze śląskich 13NS, a Poznań posiada jeden egzemplarz muzealny wymieniony z Warszawą w zamian za wagon Konstal 102Na.